Een instagram bericht, dat ik een paar jaar geleden schreef, was zonder het te weten de start van deze online ruimte.
Want het verlies van mijn grote liefde en levenspartner, te midden van een ongelooflijk wereld- en levensreis, ontstak een vuur in mij. Het brandde het veronderstellingen en pretenties weg en ik ervaarde dat wanneer je verlies volledig kunt accepteren—honderd procent en zonder concessies—het te midden van die diepe droefheid en pijn, het ook plaats kan maken voor een immens gevoel van lichtheid, inzicht en helderheid. Iets wat ik denk waard is om door te geven. Mijn wens is daarom dat deze online ruimte hetzelfde kan doen voor degenen die zich ook in de positie van verlies, pijn en wanhoop bevinden en opzoek zijn naar een plek voor rust, bezinning, steun en opening in deze moeilijke, maar bijzondere tijd.
Instagram, december 2015
"Deze maand is het drie jaar geleden dat Roberto en ik aan onze reis zijn begonnen—nadat we iets meer dan vier jaar geleden verliefd waren geworden aan de Azuurblauwe Ecuadoriaanse kust. Onze ontmoeting was niet alleen liefde op het eerste gezicht, maar een kruisbestuiving die ons leven voorgoed veranderde en ons verlangen versterkte om een ander leven te leiden dan wat de meeste moderne samenlevingen van ons verwachten.
Het resultaat was een reis en levensexperiment dat we ‘navigate on trust’ noemde en stond voor vertrouwen hebben in het leven en jezelf en het verwelkomen van het onbekende. Het betekende het moment, het nu, beslissend kunnen laten zijn wanneer je je hart als kompas gebruikt.
We hadden geen grote spaarrekening of specifieke bestemming in gedachten—alleen de intentie en het verlangen om samen te zijn, te delen, connectie te maken met mensen en de natuur en nieuwe inzichten op te doen. Het betekende ons zoveel mogelijk losmaken van materiële zaken en onzekerheid ten volste omarmen. Het opgeven van specifieke verwachtingen, uitkomsten en bestemmingen en ‘iets groters’ de details van onze reis en leven te laten bepalen. Maar het betekende ook dat we de jaren leefden alsof het onze laatste waren: we genoten van elkaar en ons bijzondere leven, zonder de uitkomst te weten.
Dat de uitkomst dit zou zijn—Roberto’s dood op 6 december—en we ons fysieke bestaan zouden scheiden is, op zijn minst, de ultieme superuitdaging van die filosofie te noemen en ik hoop dat diezelfde filosofie het gat in mijn hart zal vullen, me de kracht zal geven om door te gaan en me veilig de toekomst in zal leiden zonder mijn grote liefde en levensleraar aan mijn zijde.
Ik zal blijven 'navigeren op vertrouwen' en probeer de betekenis ervan nog dieper te beleven en onderzoeken en al het goede dat het me brengt aan hem toe te wijden.
“Mijn liefde: niets is voor altijd, behalve de liefde, en vooral die tussen ons. Ik weet dat we altijd samen zijn.
Fenja"
Lees ook
Deyja
Deyja is een intercultureel onderzoek naar het leven en de dood. We delen inzichten en inspiratie over eindes, afscheid, doodgaan en verlies. Handvaten voor de verwerking van (ieder soort) pijn en verdriet ter ondersteuning in ons persoonlijke proces van rouw, verwerking en transformatie. We behandelen vragen zoals “Wat gebeurt er als je dood gaat?”, “Hoe kunnen we pijn en verdriet in ons leven accepteren?”, “Hoe te helpen bij verlies en verdriet?” en “Wat gebeurt er na de dood?"
Comments